مناطق کویری و مرکزی ایران جز گرمترین نقاط جهان می باشد که زیستن در آن با مشکلات فراوانی همراه است. با این وجود معماری مناطق کویری ایران همواره در میان موفق ترین و فاخرترین معماریها جای داشته. ساکنین این مناطق در طول زمان به تدریج راه کارهایی را یافتند که بتوانند خود را با این شرایط همسو کرده و نه تنها آن را تحمل کنند بلکه بتوانند از این شرایط سخت محیطی سود برده و از آن برای زندگی راحت تر استفاده کنند. در این نوشتار تلاش شده اصول کلی حاکم بر معماری پایدار و نتایج مثبت اینگونه ساخت و ساز بیان گردد، سپس به چگونگی حرکت به سوی پایداری در مناطق کویری ایران اشاره گردد و راهکارهایی که در این مناطق در راستای حرکت به سمت توسعه ی پایدار بکار گرفته شده است ارائه گردد. در انتها مقایسه ای میان معماری سنتی و معماری معاصر از نقطه نظر پایداری انجام شده است.