تاثیر مرمت و نوسازی بافتها و بناهای تاریخی بر روی توسعه پایدار شهری

در حال حاضر بسیاری از شهرهای کشور با مساله ای به نام بافت های فرسوده مواجه هستند این بافتها یا هسته های قدیمی شهرها بوده و به مرور زمان دچار فرسودگی و عدم کارایی شده اند و یا در دوران معاصر بدون رعایت ضوابط و مقررات معماری و شهرسازی شکل گرفته و از این رو اکنون با مسائل و مشکلات بسیاری روبرو هستند و این مشکلات را به کل شهر نیز تسری می دهند. بافتهای فرسوده و بناهای تاریخی جزئی لاینفک از میهن و تاریخ کشور می باشد که به آن افتخار می کنیم، نگهداری از آنها ضروری است باید در بقای آنها و حمایت و از همه مهم تر انتقال این بناها به نسل آینده بصورت پایدار عمل کرد. در بازسازی و تحکیم این گونه بناهای منحصر بفرد و بافتهای فرسوده در اطراف آنها تصمیمات و اجرا فردی، نشان از عدم آگاهی است حتماً باید متخصصان امور فن نیز برای حفظ بنای فرهنگی و بافت فرسوده در راستای توسعه پایدار نیز، دخالت داده شوند تا گامهایی در جهت توسعه پایدار و کیفیت پروژه که حاصل ارتباط پایدار طبیعت و محیط فرهنگی انسان است حفظ شود زیرا که آلودگیهای محیط زیست و عدم توجه به موقعیت جغرافیائی باعث کاهش طول عمر بنا تاریخی شده و تخریب ایجاد می کند. با توسعه روزانه و شهری شدن زندگی بشر مفاهیم مربوط به توسعه پایدار به این حیطه وارد گردید و توسعه پایدار شهر محصول نگاه های جدید به عدالت اجتماعی، فضایی و محیطی نسبت به شهر است. احیا بافت فرسوده باعث تاثیرات شگرفی بر چهره شهر، محیط زیست و کاهش استفاده از زمین میگردد که نه تنها بر زندگی مردم در این دوره بلکه بر زندگی آیندگان موثر واقع میگردد با تحلیل کیفی و بررسی روشهای استفاده شده در احیا بافت فرسوده و با اشاره به انواع این روشها و معایب هر یک بنظر میرسد که انواع روشهای متداول احیا بافت فرسوده با توجه به شرایط خاص فرهنگی و گویشی اقوام مختلف حاکم بر کشور مقبول واقع نشده و نمیتوان از روشهای کشورهای دیگر استفاده نمود بلکه این بازسازی باید بر اساس فرهنگ مردم هر منطقه انجام گردد.