• معماری پایدار معاصر ایران در دوره پهلوی اول

    نویسندگان :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/06/12
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/06/12
    • تعداد بازدید: 557
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -

    عرصه سیاسی ایران در سال های 1304-1320 همراه با اصلاحاتی است که منجر به ایجاد جامعه شبه غربی شد. این جامعه با الگوبرداری از مدرنیست غرب ولی به صورت ابتر و ناقص و صرفا در دیوان سالاری و ارتش به صورت شبه مدرنیست درآمد، که ریشه آن در اصلاحات است. در معماری و صنعت ساختمان تاثیرات این شبه مدرنیست به گونه ای دیگر ظاهر شد. هر معمار ایرانی کوشید تا رابطه ای بین مدرنیسم و فرهنگ و اقلیم ایران ایجاد کند و به طریقی اعلی تر مفاهیم پایدار معماری ایران را با ساخت و تکنولوژی مدرن پیوند زند. معمارانی نظیر گدار با مفاهیم بومی و معمارانی نظیر فروغی با مفاهیم انتزاعی و تکنولوژی مدرن به معماری پایدار رسیدند. مفاهیمی از قبیل حیاط به صورت مرکزی و در ارتفاع- باغ بام-، آفتاب شکن به صورت عمودی و افقی، ایوان، قرار دادن ساختمان در ارتفاع، راهرو، کوران دو طرفه و ... با مفاهیم، ساخت و تکنولوژی مدرن از قبیل پلان آزاد، بتن مسلح، شیشه، تهویه مطبوع با مصرف حداقل و ... تلفیق شد که حاصل آن یک نوع "معماری خودی" بود که مسلما نتیجه کار معماری پایدار شد. در این مقاله سعی شده با تشریح اوضاع ایران در این سالها و تعریف مفهوم پایداری، مثال هایی در ارتباط با چگونگی کاربرد این مفاهیم در پروژه ها بیان کند.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها