طراحی فضایی شهری متاثر از تعامل کودک با محیط با تاکید بر ایجاد خلاقیت در کودکان

فضاهای شهری بخش عمده ای از زمان و مکان زندگی روزمره مردم را به خود اختصاص می دهند و علاوه بر بزرگ سالان، مخاطبان خردسالی دارند که بسیار بیش تر از بزرگ سالان تحت تاثیر عوامل محیطی هستند، از این رو نیاز است بخشی از کارکرد فضاهای شهری به کودکان اختصاص یابد، بنابراین طراحی مناسب فضاهای شهری برای کودکان به عنوان شهروندان و سازندگان آینده شهر از اهمیت خاصی برخوردار است. از آنجا که کودکان دارای نیازهای روان شناختی بسیار پیچیده تر از نیازهای بیولوژیکی و فیزیکی هستند، طراحی فضاهای شهری با در نظر گرفتن روانشناسی رشد، ویژگی های روحی، سلامت و امنیت کودکان، در پرورش خلاقیت، تقویت حس همکاری و آموزش کودکان موثر می باشد. در این مقاله با تکیه بر ویژگیهای منحصر به فرد کودکان، به عنوان بخش مهمی از شهروندان، ضرورت و اهمیت طراحی فضاهای شهری به منظور رشد خلاقیت آنها مورد تاکید قرار می گیرد و در این رابطه برخی از اصول و معیارهای طراحی فضاهای شهری دوستدار کودکان و همچنین مشارکت آنها در فرایند طراحی فضاهای شهری به عنوان یکی از راهکارهای فعال و پویای طراحی پیشنهاد می شود. در این مقاله با تکیه بر روش بررسی تحلیل محتوا، مطالعه خلاقیت در کودکان، فرایند طراحی فضاهای شهری بررسی شده و راهکارهای ارتقای کیفیت طراحی فضاهای شهری در جهت تعامل بیشتر کودک با محیط پیرامون با تاکید بر پرورش خلاقیت برای شهر ایرانی ارائه شده است.