شکل گیری اندیشه مفهوم میراث جهانی (میراث مشترک فرهنگی و طبیعی)

میراث فرهنگی هر ملتی بیانگر هزاران جنبه از نبوغ آن ملت و تداوم اسرارآمیزی است که هر آنچه را آن ملت در طی قرون و اعصار آفریده است و هر آنچه را که می تواند بالقوه در آینده بیافریند به هم ارتباط می دهد. این میراث بخشی از میراث بشریت و جهانی است. تنوع آثار را برای ما تعریف می کند هر اثری، شاخصه فرهنگی خاص در محدوده زمانی مشخصی است که حرف های نگفته ای را به دنبال دارد. آنچه که مفهوم میراث جهانی را استثناء می سازد کاربرد جهانی آن است. محوطه های میراث جهانی تعلق به تمامی مردم جهان دارد و از محدوده ای که در آن واقع شده اند جدایی ناپذیر می باشند مفهوم میراث جهانی، به مرور در طول سده های هجدهم و نوزدهم تکوین یافت و در قالب کنواسیون ها و توافق نامه های بین المللی، شکل رسمی به خود گرفت. مهم ترین این کنواسیون ها، کنواسیون حمایت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان در سال 1972 م. در پاریس می باشد. این مقاله که حاصل مطالعات کتابخانه ای است به صورت تحلیلی-توصیفی به تشریح این موضوع می پردازد که میراث مشترک جهانی چیست؛ تاریخچه و مهم ترین عوامل موثر در شکل گیری این اندیشه جهانی کدام است. بررسی شکل گیری تشکیلات جهانی و نقش آنها در حفاظت و نگهداری از میراث مشترک جهانی و نیز نقش میراث در روند توسعه پایدار؛ از دیگر اهداف این مقاله می باشد.