بکارگیری مصالح و سازه های نوین در ساختمان و تاثیر آن بر پایداری محیط زیست

یکی از نیازهای اساسی بشر از ابتدای خلقت مساله مسکن و سرپناه بوده است. نیاز گسترده و روزافزون جامعه به ساختمان و مسکن، ضرورت استفاده از سیستم های ساختمانی و مصالح نوین، به منظور افزایش سرعت ساخت، سبک سازی، افزایش عمر مفید و نیز مقاوم نمودن ساختمان ها در برابر زلزله را بیش از پیش مطرح ساخته است. حل مشکلاتی نظیر زمان طولانی اجرا، عمر مفید کم، هزینه های زیاد اجرای ساختمان ها و مشکلات زیست محیطی و آلودگی های موجود در سطح شهرهای امروزی، نیازمند یک عزم همگانی و تحولی اساسی در نوع و نحوه استفاده از مصالح و سیستم های ساختمان سازی و معماری خواهد بود. امروزه استفاده از مصالح و تکنولوژی های نوین چون کامپوزیت ها، نانو مواد و مصالح سبز، در صنعت ساخت و ساز توانسته اند ضمن ایجاد پایداری در محیط زیست شهری، موجب دوام بیشتر، آسایش بیشتر انسان در محیط و صرفه جویی های اقتصادی در صنعت ساختمان گردد. در این پژوهش با روش های کتابخانه ای و روش تحلیلی-توصیفی به بررسی و ارزیابی جنبه های مختلف به کارگیری فناوری ها و مصالح نوین در معماری و ساخت و ساز و تاثیرات آن در توسعه پایدار و پایداری محیط زیست شهری پرداخته شده است.