طراحی مجتمع توریستی اقامتی در راستای توسعه گردشگری با رویکرد معماری پایدار (نمونه موردی روستای ده چشمه-استان چهارمحال و بختیاری)

امروزه زندگی شهری و نظام اجتماعی موجود در شهرها، انسان ها را از مسیر اصلی زندگی دوره کرده و با وجود رفاه و امکانات بسیاری که در اختیارشان قرار داده از سادگی طبیعت دور شده اند. یک از بهترین راه های تبادل فرهنگی، گردشگری است. گردشگری روستایی به عنوان فرآیندی در توسه روستایی قلمداد می شود که با ایجاد فعالیت های مکمل کشاورزی، می تواند زمینه توسعه اقتصادی و زیست محیطی روستایی را در زمینه افزایش درآمد، اشتغال زایی و معیشت پایدار روستایی فراهم کند که بهبود کیفیت زندگی و توزیع متعادل و مناسب خدمات و تسهیلات را در چارچوب توسعه منطقه ای و محلی، به همراه دارد. در این میان قابلیت ها و جاذبه های طبیعی مناطق روستایی ایران، می توانند منابع و در عین حال فرصت هایی در توانمندسازی روستایی به شمار روند. از میان 12 روستای مصوب هدف گردشگری در استان چهارمحال و بختیاری، روستای ده چشمه با وجود ویژگی های محیطی منحصر به فرد قابلیت بالاتری گردشگری نسبت به سایر روستاهای این استان دارد، و اینکه این روستا یکی از مراکز مهم گردشگری است که متاسفانه نبود امکانات اولیه مناسب باعث شده است تا طبیعی می باشد. با توجه به بررسی انجام شده در اسناد طرح های بالا دست در زمینه گردشگری، طراحی و احداث هتل (تسهیلات گردشگری) یکی از ضروریات این منطقه می باشد.