شناخت مولفه های پایداری در معماری مسکونی بافت قدیم آمل

زیست، توسعه پایدار امروزه در محافل علمی جهان همواره مورد بحث و کاووش بوده و نظریات مختلفی از ابعاد مختلفی از ابعاد گوناگون ارائه گردیده است. قطعا حفظ منابع طبیعی خدادادی و عدم آلودگی محیط زیست و حداقل مصرف انرژی فسیلی همزیستی با شرایط طبیعی تدابیری است که معماران در ایجاد تعادل میان نیاز و خواسته های انسان و شرایط نظام زیستی حال و آینده برای ایجاد کالبدی پایدار در نظر دارند. در ایران با ورود صنعت، معماری مسکونی که از اصول پایداری پیروی می کرد، به علت تغییر سریع در شهرها با سهل انگیزی به ورطه ی نابودی و فراموشی کشانده شد. به همین دلیل پژوهش حاضر بر آن است که با روش تفسیری و تاریخی و نمونه موردی به بررسی پایدار کالبدی در روند شکل گیری پلان، فرم عناصر کالبدی در خانه های مسکونی در بافت قدیم آمل بپردازد، سپس با نکات مثبت و منفی که از تحلیل عناصر استخراج شده و با استفاده از نکات مثبت آن را به معماری مطابق با نیاز امروز معماری ترجمه کند.