بررسی نقش نگره های معماری سنتی در نمای خانه های مسکونی از دوره قاجاریه تاکنون نمونه موردی: بافت مسکونی شهر شوشتر

با مرور و بررسی مقدماتی در فضاهای شهرهای دارای پیشینه تاریخی در دوران معاصر و دقت در کلیت، اجزا، سیما و نمای ساختمان های مسکونی، چند سوال در ذهن پژوهشگر شکل می گیرد، مهم ترین آنها این است: که با توجه به سیما و بافت گذشته این شهرها به عنوان منبع الهام جهت طراحی، وجود تعداد زیاد دانشکده های معماری و موسسه های مربوط به امر زیبایی شهرها و عده ی کثیری از فارغ التحصیلان این رشته و همچنین حضور بزرگان معماری در کشور، چرا شهرها اینگونه از بی هویتی بیداد می کنند؟ می توان گفت توجه به مسایل اجتماعی و بی هویتی شهرها رابطه مستقیم با سیما و کالبد آنها دارد. شاید یافتن صور سیمای یک شهر، اولین قدم در تقویت و توانمندسازی آن برای انتقال حس هویت به شهروندانش باشد. در این مقاله با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی، تطبیقی و گردآوری اطلاعات با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای و با در نظر گرفتن جامعه آماری شهر شوشتر به بررسی نقش معماری اسلامی و سنتی در تاثیرپذیری نمای خانه های مسکونی شهر شوشتر می پردازد، به اینگونه که در کدام دوره به نگره های سنتی بیشتر یا کمتری توجه شده و کدام یک با هویت ایرانی و ذائقه جامعه حال، سازگاری بیشتری دارد. در نهایت با استفاده از تعاریف و ارکان معماری اسلامی و سنتی، می توان نتیجه گرفت که با ارائه راهکارهایی همانند چگونگی انتخاب نوع و رنگ مصالح، نحوه آرایش آنها، توجه به تجارب گذشته جهت کسب و طراحی الگوهای بدیع مبتنی بر نگره های گذشته در نمای خانه، به مقابله با بی هویتی سیمای شهر و یکسان سازی بافت شهری رسید.