ساختمان صفر انرژی (zeb) الگوی پایداری در ساختمان های آینده

انسان اکنون از لحاظ صرفه جویی در انرژی در موقعیتی قرار دارد که هیچ گاه تا بدین حد بحرانی نبوده است. برای اجرای استانداردها و معیارهای دائمی صرفه جویی در انرژی، تعیین و کنترل دقیق مصرف انرژی در ساختمان، امری حیاتی است. نتیجه ی وابستگی مفرط انسان به سیستم های مکانیکی و مصرف عنان گسیخته ی انرژی، همانا تخریب شتابان و فزاینده ی محیط زیست بوده است. معماری به خاطر مسائل ساخت و ساز و مشکلات ناشی از شیوه های نادرست ساختمان سازی، سهم بسزایی در ایجاد بحران های زیست محیطی دارد. زیرا با ساختمان سازی است که هر گونه آلودگی از جمله آلودگی خاک، آب، هوا و از این قبیل به طبیعت وارد می شود. ساختمان ها تاثیر قابل توجهی در مصرف انرژی و دخالت در محیط زیست دارند که حدود 40 درصد از انرژی مصرفی را به خود اختصاص داده اند. و البته این میزان مصرف رو به افزایش می باشد. و فرسودگی زودهنگام ساختمان ها که به دلیل عدم رعایت اصول و استانداردها در هنگام ساخت پدید می آید بر این قضیه دامن زده است. مصرف برق در بخش تجاری بین سال های 1980 تا 2000، دو برابر شده است. و انتظار می رود که تا سال 2025، پنجاه درصد به آن اضافه شود. مادامی که ساختمان ها به سمت پایداری و کاهش مصرف انرژی گرایش پیدا نکنند، این بحران ادامه خواهد داشت. در ساختمان های با مصرف انرژی صفر، ایده کار در این است که ساختمان ها تمام انرژی مورد نیاز خود را با استفاده از منابع محلی و تجدیدپذیر به صورت کم هزینه تامین کنند. و حتی در صورت امکان بیشتر از انرژی مصرفی سالانه تولید کنند و آن را به شبکه برق شهری صادر کنند و یا بصورت ذخیره برای مواقع اضطراری مورد استفاده قرار دهند. استقلال از شبکه برق شهری هدف غایی و نهایی در این ساختمان ها می باشد. در این ساختمان ها شاهد آن هستیم که بنا به عنوان بخشی از پیکره ی محیط مجاور و طبیعت پیرامونش نه تنها سبب هدر رفتن انرژی نمی شود، انواع آلودگی های محیطی را ایجاد نمی نماید و بر سلامت انسان تاثیر منفی نمیی گذارد بلکه یا صرفه جویی و مصرف بهینه ی انرژی، برخورداری از مصالح همساز با اقلیم و قرار گرفتن در چرخه ی زیست بوم، در جهت تحقق اهداف توسعه ی پایدار حرکت می کند. در این مقاله برآنیم تا ضمن تعریف مختصر از معماری پایدار و ساختمان های با مصررف انرژی صفر، با ویژگی های این ساختمان ها آشنا شویم. روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی خواهد بود که به بررسی ضرورت تجدید نظر در منابع انرژی و جایگزینی انرژی های نو در معماری می پردازیم. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که با سود جستن از انرژی های طبیعی و پاک و ساخت و ساز هماهنگ با طبیعت و بهره گیری صحیح از منابع و عوامل اقلیمی می توانیم مصرف انرژی را کاهش دهیم و از آلودگی محیط زیست جلوگیری کنیم.