بررسی عملکرد توسعه بر پایداری محیط زیست در ایران

توسعه جریانی چند بعدی است که مستلزم تغییرات اساسی در ساخت اجتماعی، طرز تلقی، باورهای عامه ی مردم و نهادهای ملی و نیز تسریع رشد اقتصادی، کاهش نابرابری ها و ریشه کردن فقر است. به بیانی دیگر توسعه به معنای ارتقای مستمر کل جامعه و نظم اجتماعی به سوی زندگی بهتر است. این مفهوم تاثیرات فراوانی را بر بخش های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی زیست محیطی دارد. توسعه این توانایی را دارد که با بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی، پایداری محیط زیست را نیز تضمین کند. البته باید توجه داشت که توسعه پایدار زمانی محقق خواهد شد که تمام مولفه های آن از جمله مولفه محیط زیست، از بدو شروع برنامه ها و سیاست ها در فرآیند توسعه، قرار گیرند. پایداری محیطی به معنی حفظ سرمایه طبیعی است که ایجاب می کند ما انسان ها در مصرف مواد تجدید شونده و در مصرف آب و منابع انرژی حد و اندازه را رعایت کرده و بیشتر از آنچه که سیستم های طبیعی می توانند فراهم کنند مصرف نکنیم. همچنین به یاد داشته باشیم که نسبت مصرف ما از منابع یکبار مصرف بیشتر از نسبتی نباشد که منابع پایدار تجدید شونده نتواند آن را جبران کند. بنابراین می توان گفت توجه موضوع توسعه و اثرات آن بر بخش های مختلف و به خصوص پایداری محیط زیست بسیار مهم و ضروری است. به همین منظور مطالعه حاضر در تلاش تا به بررسی عملکرد توسعه بر پایداری محیط زیست در ایران پرداخته و ابعاد مختلف آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.