پایداری شهر و شهرسازی

توسعه پایدار شهری جزئی از توسعه پایدار بر پایه استفاده معقول از منابع طبیعی استوار است و در این نوع توسعه ملاحظات سه گانه، محیطی، اقتصادی و اجتماعی در کنار هم لحاظ می شوند. بنابراین شهر پایدار برآمده از فرآیند توسعه ای است که امکان توسعه سلامت اجتماعی- اقتصادی بوم شناسانه شهر و منطقه را فراهم کرده و این ذهنیت و امکان را به عینیت و اقدام مبدل ساخته است. تحقیق حاضر از روش توصیفی- کاربردی استفاده کرده است. لذا مبرهن است که دانش شهرسازی نسبت به پدیده های پیرامون نگاهی جامع نگر و نظام مند دارد این مقاله ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی موضوع را مورد بررسی قرار داده است. با توجه به اینکه امروزه در تمام دنیا جنگل ها در حال ناپدید شدن، اراضی کشاورزی در حال فرسایش، جمعیت ماهی ها و جانوران آبزی در حال کاهش، زمین، آب و هوا در حال مسموم شدن، بسیاری از گونه های موجودات زنده در حال ناپدید شدن، سیاره زمین در حال گرم شدن، طوفان ها در حال افزایش و فصول در حال تغییر هستند با این حال، تئوری های اقتصادی جایی برای محدودیت منابع طبیعی قائل نیستند و ادامه این روند جوامع بشری را با بحرانهای جدی روبرو خواهد کرد با توجه به اینکه توسعه پایدار شهر محصول نگرش های جدید به عدالت اجتماعی، فضایی و محیطی نسبت به شهر است. بر پایه این اعتقاد هدف این بررسی ارائه شهرسازی پایدار به عنوان ابزاری در جهت رسیدن به فرم ایده آل شهرنشینی پایدار با احترام به محیط زیست می باشد. برای رسیدن به این هدف در دانش شهرسازی ابزارهایی مورد توجه قرار می گیرند که ضمن سامان بخشی به توسعه و محیط زیست شهری و شناسایی عوامل مخرب محیط زیست، راهکارهای پایداری شهری و حفاظت از محیط زیست آن را مطرح می سازد. بدین منظور با اتکا به روش شناسی شهرسازی، ابتدا مفاهیم پایداری شهری ارائه شده و سپس اصول شهرسازی پایدار ارائه می گردد.