نقش امید به زندگی در تبیین اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان (پیشرفته و درمان پذیر) و افراد غیرمبتلا

مواجهه با سرطان موجب ایجاد بحران در ابعاد جسمی، روانی و معنوی می شود. لذا آگاهی از ابعادی چون امید به زندگی و اضطراب مرگ در سازگاری بیماران مبتلا به سرطان دارای اهمیت زیادی می باشد و به متخصصان بالینی در این حوزه توصیه می شود که در مراقبت از این بیماران این عوامل را مدنظر قرار دهند. این پژوهش با هدف بررسی نقش امید به زندگی در تبیین اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان (پیشرفته و درمان پذیر) و افراد غیرمبتلا انجام شده است. این مطالعه به روش توصیفی و از نوع پژوهش های همبستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش متشکل از بیماران مبتلا به سرطان (پیشرفته و درمان پذیر) و افراد غیرمبتلا بود. نمونه آماری مورد استفاده در این پژوهش تعداد 100 نفر از بیماران سرطانی پیشرفته، 100 نفر بیماران سرطانی درمان پذیر مراجعه کننده به بیمارستان ها و مراکز درمانی خصوصی درمان سرطان شهر شیراز در سه ماهه اول سال 1393 و 100 نفر از افراد غیر مبتلا بوده که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزارهای این پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه امید به زندگی آشنای در و پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر که پس از تکمیل پرسشنامه های مربوطه و جمع آوری، داده ها کدگذاری و وارد نرم افزار spss گردید و با کمک آماره های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش، میان امید به زندگی و اضطراب مرگ هر سه گروه رابطه معنادار منفی وجود دارد و داده های مربوط به پیش بینی اضطراب مرگ با استفاده از امید به زندگی، نشان می دهد که این متغیر پیش بینی معناداری برای اضطراب مرگ در هر سه گروه مورد مطالعه می باشد.