تولید فوم نانوساختار فورستریت و لایه نشانی پوشش هیدروکسی آپاتیت به روش سل- ژل

در سال های اخیر چالش اساسی برای تامین مواد جدیدی که نیاز به کاشتنی های دائمی ساخته شده از مواد مهندسی را برطرف سازد و با تحریک مکانیزم های بازسازی خود بدن بافت ها را درمان و التیام بخشد، به وجود آمده است. مشخص شده که داربست ها و فوم های متخلخل که از موادی با ترکیب مشابه بافت مورد تعویض و ترمیم تهیه شده اند و دارای خواص بیولوژیکی و مکانیکی مناسب هستند، می توانند به عنوان یک الگوی سه بعدی موقت برای چسبیدن، تکثیر و مهاجرت سلول ها و شکل گیری بافت جدید عمل کنند. هیدورکسی آپاتیت به دلیل نزدیک بودن ترکیب شیمیایی به بخش معدنی استخوان و در نتیجه زیست سازگاری عالی برای سال های زیادی به عنوان ماده کلینیکی و جایگزین استخوان مورد استفاده قرار گرفته است. به تازگی فورستریت نیز به عنوان یک بیوسرامیک برای کاربردهای پزشکی پیشنهاد شده است. فورستریت با خواص مکانیکی و زیست سازگاری مناسب می تواند تا حدودی مشکلات کاشتنی های تحت بار را برطرف سازد. در این پژوهش با توجه به مزایای بیوسرامیک های نانوساختار و فرایند قالب ریزی ژل تلاش بر تولید فوم های نانوساختار از جنس فورستریت و پوشش دهی هیدورکسی آپاتیت بر روی آن ها متمرکز شد. بدین منظور فوم های نانوساختار فورستریتی تولید شد و پوشش دهی هیدروکسی آپاتیت بر روی آن ها به روش سل- ژل به دو صورت تحت خلا و بدون خلا انجام شد. مشخصه یابی فوم های تولیدی و از جمله؛ بررسی ساختار فازی، تعیین اندازه ذرات، مطالعه ساختار فوم ها، بررسی اندازه و مورفولوژی تخلخل فوم ها، توسط تکنیک پراش پرتو ایکس (xrd)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و آنالیز طیف سنجی توزیع انرژی پرتو ایکس (eds) انجام گرفت. میزان تخلخل فوم های تولیدی و رفتار مکانیکی آن ها به ترتیب با استفاده از روش ارشمیدس و اجرای آزمون های فشاری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشانگر تولید موفقیت آمیز فوم فورستریتی با استحکام حدود 7.2 مگاپاسکال و فوم های فورستریتی پوشش داده شده با هیدروکسی آپاتیت با استحکام حدود 7.5 مگاپاسکال بود. میزان تخلخل های فوم های تولیدی نیز بالاتر از 75 درصد، اندازه دانه های آن ها کم تر از 50 نانومتر و اندازه حفرات آن ها بین 60 تا 320 میکرومتر بود.