رابطه ادراک خودکارآمدی و مهارت های مقابله ای سلامت عمومی در کارمندان مرکز بهداشت شهر قزوین

زمینه: هدف اصلی این مطالعه پیش بینی سلامت عمومی بر اساس خودکارآمدی و مهارت های مقابله ای در کارمندان مرکز بهداشت شهر قزوین در سال 2012 بود. به همین منظور نمونه ای 180 نفری از کارمندان این مرکز به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند.

روش: برای جمع آوری داده ها، از سه پرسشنامه «خودکارآمدی شیرر و مادوکس (1938)»؛ «مهارت های مقابله ای بیلینگز و موس (1981)»؛ و «سلامت عمومی گلدبرگ (1979) بکار گرفته شد.

یافته ها: نتایج تحلیل همبستگی نشان داد خودکارآمدی، سلامت عمومی و به کارگیری مهارت های مسئله مدار، دو به دو با یکدیگر رابطه مستقیم دارند. بین خودکارآمدی و سلامت عمومی (نشانه های بیماری روانی) رابطه منفی وجود دارد. افرادی که خودکارآمدی بالایی دارند بیشتر از مهارت های مقابله ای مسئله مدار استفاده کرده و دارای سلامت روان بالاتری هستند. افراد دارای خودکارآمدی پایین بیشتر از مهارت های مقابله ای هیجان مدار استفاده می کنند. همچنین نتایج آزمون t نشان داد زنان و مردان در میزان خودکارآمدی تفاوت معناداری ندارند. ولی در به کارگیری مهارت های مقابله ای و سلامت عمومی تفاوت معنی داری نشان دادند به طوری که زنان بیشتر مهارت های مقابله ای هیجان مدار را به کار می گیرند و سلامت عمومی کمتری نسبت به مردان گزارش کرده اند.

بحث و نتیجه گیری: نتایج رگرسیون چند متغیره و آزمون معنادار تحلیل واریانس نشان داد، متغیرهای پیش بینی، به کارگیری مهارت های مسئله مدار و مهارت های هیجان مدار و خودکارآمدی توان پیش بینی سلامت عمومی را دارند و در کل 17% واریانس سلامت عمومی بر اساس این متغیرها پیش بینی می شوند.