بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و بهره وری پرستاران بیمارستان ابوذر

مقدمه: کیفیت زندگی کاری پرستاران، پیش زمینه اساسی در توانمندسازی است، بهره وری آنها نیز عامل مهمی در موفقیت بیمارستان است. بنابراین با ارزیابی این دو متغیر مدیران می توانند با بالا بردن کیفیت زندگی کاری زمینه بهره وری پرستاران را فراهم آورند. هدف از مطالعه حاضر بررسی رابه بین کیفیت زندگی کاری با بهره وری پرستاران می باشد.

روش: این پژوهش مطالعه ای مقطعی (همبستگی) است که دو متغیر کیفیت زندگی کاری و بهره وری مورد بررسی قرار گرفت. جامعه پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان ابوذر اهواز تشکیل می دادند که 100 نمونه تصادفی از بین آنها گرفته شد. روش جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی کاری با 45 سوال و پرسشنامه بهره وری با 25 سوال در مقیاس لیکرت صورت گرفت. بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از spss 16.00 و آزمون های آماری پیرسون و t-test مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: یافته ها نشان دادند که میانگین کیفیت زندگی کاری پرستاران (m=3.125) در سطح متوسط بود ولی میانگین بهره وری آنها (m=4.028) در سطح نسبتا مطلوبی قرار داشت. آزمون آماری پیرسون همبستگی مثبت و معناداری بین بهره وری و کیفیت زندگی کاری پرستاران را نشان داد (p<0.001) r=0.238.

نتیجه گیری: با توجه به آن که کیفیت زندگی کاری پرستاران در سطح متوسط برآورده شد، بنابراین مدیران می توانند با اتخاذ راهکارهای مناسب کیفیت زندگی کاری پرستاران را ارتقاء داده و شرایط لازم جهت بهبود بیشتر کیفیت ارایه خدمات و بهره وری آنها را فراهم سازند.