اثربخشی امید درمانی به شیوه گروهی بر افسردگی نوجوانان مبتلا به سرطان

هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثربخشی امید درمانی به شیوه گروهی بر میزان افسردگی نوجوانان مبتلا به سرطان می باشد. برای انجام پژوهش حاضر از یکی از طرح های نیمه تجربی به نام طرح کنترل نابرابر استفاده شده است. نمونه ها با روش نمونه گیری مبتی بر هدف، در دسترس بودن و بر مبنای داوطلبانه بودن آزمودنی ها از میان نوجوانان عضو انجمن محک انتخاب شدند. 20 آزمودنی، بر مبنای داوطلبانه بودنشان در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارش شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای امید درمانی شرکت کردند اما گروه کنترل در زمان اجرای آزمایش مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده در قبل و بعد از مداخله درمانی از پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. داده ها با استفاده از آماره های توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی) و آماره های استنباطی (تحلیل کواریانس)  spss v.16 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد میانگین امتیاز افسردگی بین دو گروه آزمایش و کنترل قبل از اجرای مداخله اختلاف معناداری را نشان نداد ولی بعد از اجرای جلسات درمانی میزان افسردگی گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری پیدا کرد.  و افسردگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت.