نقش کاردرمانی در اختلالات سوء مصرف مواد

سوء مصرف به معنای مصرف مزمن یک ماده است که منجر به اختلال یا ناراحتی شود و در نهایت موجب وابستگی به دارو همراه با علایم تحمل و ترک می گردد. مشکلات مربوط به سوء مصرف مواد باعث ناتوانی چشمگیری در درصد نسبتا بالایی از مردم می شوند، که بر زمینه های متعدد عملکرد افراد تاثیر گذاشته و  تشخیص همزمان بیماری های دیگر در 60% تا 75% بیماران مبتلا به اختلال های مربوط به مواد دیده می شود. سوء مصرف مواد، یک بیماری اجتماعی است که عوارض جسمی و روانی دارد و تا زمانی که به علل گرایش بیمار توجه نشود، درمان جسمی و روانی فقط برای مدتی نتیجه بخش خواهد بود و فرد معتاد دوباره گرفتار مواد اعتیادآور می گردد. سوء مصرف مواد یکی از مهم ترین مشکلات اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی است که عوارض ناشی از آن تهدیدی جدی برای جامعه و سلامت بشری محسوب شده و موجب رکورد اجتماعی در زمینه های مختلف می گردد. اختلالات مربوط به سوء مصرف مواد شیوع بالایی داشته و عوارض زیادی ایجاد می کند. با این حال ویرانگری های حاصل از آن زمینه ساز سقوط بسیاری از ارزش ها و هنجارهای فرهنگی و اخلاقی شده و بدین ترتیب سلامت جامعه را به طور جدی به مخاطره می اندازد. کار درمانگران مجموعه خاصی از مهارت ها دارند که می توانند تغییراتی را در شیوه زندگی فرد و حفظ بهبودی افراد مبتلا به سوء مصرف مواد به کار ببرند.