بررسی مقایسه ای کارایی نانو اکسید آلومینیوم و نانولوله های کربنی چند دیواره در حذف فلوراید از محلولهای آبی و ارزیابی سمیت آنها بر روی دافنیا مگنیا

فلوئور عنصری است که به طور گسترده ای در پوسته کره زمین یافت می شود. میزان جزئی از فلوراید در همه آبها وجود دارد و در غلظت های بالاتر معمولا در منابع آب زیرزمینی دیده می شود. غلظت فلوراید در آب آشامیدنی به دلیل اثرات مفید و مضر آن بر روی سلامت انسان بسیار مورد توجه قرار گرفته است. به منظور پیشگیری از خطرات ناشی از مقادیر زیاد فلوراید، حذف این ماده از طریق تصفیه آب تا حد استاندارد آب آشامیدنی، ضروری به نظر می رسد. در تحقیق حاضر به بررسی و مقایسه کارآیی نانولوله های کربنی چند دیواره و نانواکسیدآلومینیوم در کاهش فلوراید از محلولهای آبی و ارزیابی سمیت آنها با استفاده از روش زیست آزمونی بر روی دافنیا مگنیا بر اساس روش های استاندارد پرداخته شد. مطالعه مورد نظر یک مطالعه تجربی است که به صورت ناپیوسته در مقیاس آزمایشگاهی انجام گرفت. پارامترهای مختلفی از جمله غلظت اولیه فلوراید، غلظت جاذب، زمان تماس و ph در میزان حذف فلوراید بررسی گردید. جهت انجام زیست آزمونی دافنیا داحل یک ظرف شیشه ای کشت داه شد سپس با انجام آزمایش در زمان های 24 و 48 ساعته به ارزیابی سمیت پرداخته شد. نتایج نشان داد که بیشترین راندمان حذف توسط نانو اکسید آلومینیوم در ph برابر با 6 و با غلظت 0.5 گرم در لیتر بدست آمد. همچنین کارایی حذف فلوراید با افزایش جرم ماده جاذب، افزایش زمان تماس، کاهش ph محلول و کاهش غلظت اولیه فلوراید افزایش یافت. مقدار 24 lc50 ساعته نانواکسیدآلومینیوم و نانولوله کربنی چنددیواره به ترتیب 1.240 و 1.193 گرم در لیتر می باشد و مقادیر 48 lc50 ساعته نانواکسیدآلومینیوم و نانولوله کربنی چنددیواره به ترتیب 1.188 و 1.1004 گرم در لیتر می باشد. با توجه به نزدیک بودن مقدار 48, 24, lc50 ساعته هر دو نانو جاذب می توان نتیجه گرفت که این دو ماده جاذب با گذشت زمان دارای سمیتی بر روی دافنیا مگنیا نمی باشند. تحقیق حاضر بخوبی نشان می دهد که می توان از نانواکسیدآلومینیوم به عنوان یک جاذب موثرتر نسبت به نانولوله کربنی چنددیواره برای حذف فلوراید از محلول های آبی استفاده نمود.