اثر نانوسیلیکون بر بهبود تحمل به شوری در مرحله جوانه زنی و گیاهچه ای کنجد (.sesamum indicum l)

جوانه زنی بدر یک مرحله بحرانی در طول دوره رشد و نمو گیاه است و تحمل به شوری در این مرحله از رشد، به جهت استقرار گیاهانی که در خاک های شور رشد می کنند از اهمیت خاصی برخوردار است. در همین راستا، سیلیکون که دومین عنصر موجود در خاک از نظر فراوانی است، به طور موثری به گیاه برای مقابله با اثرات تنش های غیرزنده مختلف از جمله شوری کمک می کند. در مطالعه حاضر تاثیر نانوسیلیکون بر بهبود مولفه های جوانه زنی و رشد گیاهچه کنجد (sesamum indicum l.) تحت تنش شوری به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1392 مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح پرایمینگ با نانو- سیلیکون (صفر، 20، 40 و 60 میلی گرم در لیتر) و هفت سطح شوری (صفر، 1، 2، 4، 8، 12 و 16 دسی زیمنس بر متر) بودند. نتایج نشان داد که که تنش شوری بر تمام صفات رویشی به جز وزن خشک ساقه تاثیر کاملاً معنی داری (p<0.01) داشت و با افزایش تنش شوری روند کاهشی در صفات مرتبط با جوانه زنی و رشد گیاهچه مشاهده شد بطوریکه در سطح 16 دسی زیمنس بر متر به صفر رسید. بر اساس یافته های این پژوهش، تا سطح شوری 4 دسی زیمنس بر متر، پرایمینگ با نانوسیلیکون اثر معنی داری بر مولفه های جوانه زنی گیاه کنجد نداشت، ولی در سطح شوری 8 دسی زیمنس بر متر موجب کاهش وزن تر ریشه چه (83%)، وزن خشک ساقه چه (57%) و وزن خشک گیاهچه (67%) نسبت به شاهد شد. همچنین در سطح شوری 12 دسی زیمنس بر متر، پرایمینگ با غلظت 40 میلی گرم در لیتر نانوسیلیکون هر سه صفت مذکور را به صورت معنی داری نسبت به تیمار شاهد و سایر سطوح نانوسیلیکون افزایش داد. در مجموع به نظر می رسد شناخت مکانیسم دقیق تاثیر پرایمینگ با نانوسیلیکون در تنش شوری به پژوهش های بیشتری نیاز دارد.