نانوذرات مغناطیسی و تصویربرداری مولکولی

نانوذرات مغناطیسی (mnp) به طور فزاینده ای در تصویربرداری مولکولی از بیماری های قلبی و عروقی و mri مورد استفاده قرار می گیرند. اندازه مناسب، خواص فیزیکی و فارموکینتیک این ذرات آن ها را به عواملی مناسب جهت استفاده در تصویربرداری های سلولی و مولکولی تبدیل کرده است. اگر اندازه این ذرات مغناطیسی بزرگتر از 50 نانومتر باشد، به آن ها اکسیدهای آهن سوپر پارا مغناطیس (spio) گفته می شود. اما اگر اندازه قطر این ذرات کوچکتر از 50 نانومتر باشد، ذرات اکسید آهن سوپر پارا مغناطیس فوق ریز (uspio) نامیده می شوند. نانوذرات اکسید آهن (spio) بیش تر در تصویربرداری ارگان های وابسته به سیستم رتیکواندوتلیال استفاده می شوند، در حالی که نانوذرات (uspio) به دلیل تمایل آن ها به جمع شدن در گره های لنفاوی، برای تصویربرداری سیستم های لنفاتیکی مناسب هستند. عوامل سوپر پارامغناطیس از یک هسته مرکزی از اکسید آهن که توسط پوششی از کربوهیدرات و پلیمر احاطه شده اند تشکیل شده اند. ذرات سوپر پارامغناطیس اکسید آهن (spio) اغلب به عنوان پروب های تصویربرداری mr برای آزمون های تصویربرداری مولکولی مورد استفاده قرار می گیرند. این ذرات می توانند به طور موثرتری زمان t₂ پروتون های آب را کوتاه کنند. در مورد بیماری های قلبی و عروقی، تصویربرداری مولکولی امکان مطالعه دقیق بیماری و مدیریت آن را در مشکلاتی نظیر گرفتگی عروق، آریتمی، پس زدن عضو پیوندی، تشکیل لخته در عروق و ایست قلبی فراهم می آورد.