• پهنه بندی اقلیم گردشگری در استان مازندران با استفاده از شاخص زیست اقلیم بیکر به منظور دستیابی به برنامه ریزی پایدار

    نویسندگان :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1393/05/08
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1393/05/08
    • تعداد بازدید: 539
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -

    مقوله گردشگری و فعالیت های مرتبط با آن به عنوان یکی از مهمترین بخش های اقتصادی جهان در عصر کنونی به شمار می رود که عوامل گوناگونی اعم از «طبیعی» و «انسانی» به طور مستقیم و یا غیرمستقیم در کمیت و کیفیت آن اثر گذارند؛ یکی از مهمترین عوامل طبیعی تاثیرگذار در روند چنین فعالیت هایی، آب و هوای مناطق برخوردار از جاذبه های متنوع گردشگری می باشد. به طوری که اغلب گردشگران، در تهیه و تدارک برنامه های تفریحی خود به وضعیت آب و هوای مقاصد گردشگری، توجه ویژه ای دارند. اما از سوی دیگر باید پذیرفت که هر گونه شرایط آب و هوایی، طرفداران و متقاضیان خاص خود را داراست. اما آنچه که در این بین حائز اهمیت این است که وضع عمومی مناطق گردشگری از حیث آسایش دمایی در ایام گوناگون سال چگونه است و برای چه نوع فعالیت هایی مطلوب می باشد؟ با نظر به اینکه امروزه مطالعات و بررسی های بیوکلیمای انسانی، پایه و اساس برنامه ریزی های شهری، عمرانی، سکونتگاهی، معماری، جهانگردی و غیره است و نتایج به دست آمده از این پژوهش ها می تواند در بهره برداری مطلوب تر از نواحی با اقلیم های متفاوت تاثیرگذار باشد. لذا در پژوهش حاضر به این موضوع پرداخته شد و وضعیت آسایش بیوکلیمایی ماهانه در محدوده استان ساحلی مازندران مورد ارزیابی قرار گرفت. از اینرو با استفاده از نتایج آمارهای اقلیمی 11 ساله دو متغیر «میانگین دمای روزانه» و «میانگین سرعت باد» اخذ شده از 10 ایستگاه سینوپتیک مستقر در محدوده منطقه مورد مطالعه (آلاشت، آمل، بابلسر، رامسر، ساری، سیاه بیشه، قراخیل قائم شهر، کیاسر، گرگان و نوشهر) به ارزیابی دامنه تحریکات بیوکلیمای انسانی و بررسی و ضعیت اقلیم آسایش گردشگری در مازندران با بهره گیری از شاخص زیست اقلیم بیکر (cp) به عنوان مدل تحقیق اقدام گردید و برای هر ایستگاه هواشناسی مورد مطالعه، مقدار عددی این شاخص محاسبه شد. سپس با استفاده از تابع میانیابی idw در نرم افزار arcgis، نتایج اولیه بدست آمده از شاخص cp که به صورت نقطه ای و یا ایستگاهی موجود بود در کل سطوح منطقه مورد مطالعه، پهنه بندی و مدل سازی گردید. نتایج مطالعات بیانگر آن است که ماه های خرداد، تیر، مرداد، شهریور، مهر وآبان با قرار گرفتن در طبقه ملایم مطبوع، از شرایط آسایش بیوکلیمایی برخوردار بوده و به منظور انجام فعالیت های گردشگری مناسب تشخیص داده شده اند. همچنین در سایر ماه های سال، تحریک بیوکلیمایی و عدم آسایش حاکم است.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها