تحلیل نابرابری های فضایی درون شهری در برخورداری از خدمات عمومی شهری در راستای توسعه پایدار (مورد مطالعه: نواحی 7گانه مراغه)

برخورداری از خدمات شهری، ساختار کالبدی، فضایی و اجتماعی محلات را شکل می دهد که نابرابری در توزیع آنها جدایی گزینی اکولوژیکی و قطبی شدن را در پی دارد که در این راستا بحث توزیع خدمات و استفاده از فضا و به عبارت کلی عدالت فضایی در برنامه ریزی شهری مطرح می شود. هدف از این پژوهش توزیع عادلانه نیازهای اساسی، امکانات، تسهیلات و خدمات شهری در میان محلات و نواحی مختلف شهر است، به طوری که هیچ محله یا منطقه ای نسبت به منطقه یا محله دیگر از نوع برخورداری، برتری قضایی نداشته باشد و اصل دسترسی برابر رعایت شده باشد در پژوهش حاضر با روش تحلیلی- توصیف به ارزیابی نحوه توزیع خدمات عمومی در نواحی هفت گانه شهر مراغه پرداخته شده و سعی بر این است تا توزیع برخی خدمات و میزان برخورداری و توسعه یافتگی هر یک از نواحی را با بهره گیری از مدل تاپسیس و همچنین با کمک نرم افزار gis مشخص گردد. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از این است که توزیع برخی خدمات در سطح نواحی مورد مطالعه با عدم تعادل همراه است و همچنین از نظر میزان برخورداری و دسترسی به خدمات دارای نابرابری می باشد به طوری که از نظر برخورداری ناحیه هفت کاملا برخوردار در حالی که ناحیه پنج منطقه مورد مطالعه کاملا محروم می باشد، همچنین ناحیه یک برخوردار، نواحی دو، چهار و شش نیمه برخوردار و ناحیه سه نسبتا محروم سطح بندی شده اند.