تاثیر شاخصه های معماری پایدار و بررسی آن در معماری سنتی چهار اقلیم ایران

امروزه محیط زیست، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند. به طوری که حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند. در این مقاله سعی شده است ابتدا به معنای لغوی پایداری، تعاریفی راجب به پایداری و معماری پایدار بیان شده و در ادامه اهداف اصولی و شاخصه های معماری پایدار و همچنین کاربرد آن در طراحی یک بنا مورد بررسی قرار گرفته است. و با توجه به بررسی عناصر موجود در خانه ها و فنون به کار رفته در آنها بتوانیم معماری بومی ایران را در اقلیم های متفاوت با توجه به پایداری محیط و صرفه جویی در مصرف انرژی بررسی نموده و معایب معماری جدید در هر اقلیم را از نظر مواردی همچون به کارگیری مصالح ناهماهنگ با شرایط منطقه، طراحی نامناسب بنا، عدم صرفه جویی در مصرف انرژی و تخریب محیط به صورت اجمالی مورد ارزیابی قرار دهیم. در انتها به جمع بندی و ارائه راهبردهایی در صرف هجویی انرژی در ساختمان با توجه به فنآوری جدید می پردازیم.