طراحی توانبخشی مبتنی بر کارآفرینی معلولان گامی موثر در توانمندسازی و توسعه پایدار شهری

مقاله حاضر درصدد بررسی نقش طراحی توانبخشی مبتنی بر کارآفرین معلولان تبریز در جهت توانمندسازی جامعه و پایدارسازی آن می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و اطلاعات مورد نیاز پژوهش از طریق مطالعات دقیق کتابخانه ای گردآوری شده است. همچنین از روش پیمایشی جهت اطمینان از نقش کارآفرینی با حضور و مصاحبه از معلولان نیز بهره گرفته شده است. با توجه به اینکه تحولات اجتماعی و فرهنگی جامعه ما در یکی دو دهه اخیر سبب شده که اشخاص معلول به میزان قابل توجهی در جامعه جذب شوند، وجود برخی موانع به ویژه در عرصه ی توانبخشی و کارآفرینی شرایط لازم برای حضور این قشر در جامعه را دشوار و در بعضی مواقع غیرممکن ساخته است. هدف از قانون توانمندسازی ایجاد تسهیلات لازم به منظور شامل سازی افراد معلول در برنامه های عمومی کشوری و مشارکت نمودن در توسعه اجتماعی، و تامین تسهیلاتی در جهت توانمندسازی آنها برای دستیابی به تساوی فرصت ها در همه سطوح زندگی است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که معماری و طراحی توانبخشی با تکیه بر اصول کارآفرینی برای معلولان می تواند نقش بسزایی در توانمندسازی و توسعه پایدار شهری ایفا کند و همواره تحت تاثی تکنولوژی نوین استعدادیابی، اشتغال و عوامل وابسته به آن است خواه این تأثیرپذیری در جهت ارتقاء معماری از لحاظ خصوصیات فضایی و معنایی باشد و خواه جهت تضعیف آنها و نشان دادن تسط تکنولوژی بر معماری و انسان، می تواند جامعه را از طریق این قشر توانمند و پویا سازد و از این طریق به پایداری جامعه و پیشرفت آن کمک کند.