تحلیل اثرات بلند مرتبه سازی با رویکرد معماری پایدار (نمونه موردی: منطقه 4 شهر کرمانشاه)

بلند مرتبه سازی و توسعه فضایی در ارتفاع باعث مصرف زیاد انرژی چه در حین ساخت و چه در زمان بهره برداری مهمترین مساله ای که این گونه ساختمان ها با توجه به تجمیع کاربران در سطح محدود با خود به همراه دارند. لذا ضروری است تا در طراحی ساختمان های بلندمرتبه راهکارهایی برای مواجه با این مساله به منظور صرفه جویی در مصرف منابع تجدیدناپذیر با هدف مانایی و ماندگاری آنها برای نسل های آینده که مهمترین هدف توسعه پایدار است، اتخاذ گردد. از سویی گرایش به تراکم و تمرکز واحدهای اقتصادی، تقاضا برای زمین در مرکز شهر را به شدت افزایش داده و از سوی دیگر عرضه زمین در این منطقه شهر محدود می باشد. در نتیجه افزایش تراکم ساختمانی به عنوان راه حلی برای افزایش سطح زیربنای مورد بهره برداری ارائه شد. استفاده فراگیر از این روش، به تدریج افزون بر کاربری های اقتصادی مانند کاربری های صنعتی، اداری و تجاری دامنگیر کاربری های مسکونی نیز گشت و به مناطق پیرامونی شه نیز گسترش یافت، لیکن به مانند هر راه حل دیگری، این راه حل دارای تبعات و آثار منفی نیز بوده و مشکلات نوینی را برای شهروندان پدید آورده است که از آن جمله می توان به افزایش ازدحام و تراکم، افزایش آلودگی های زیست محیطی، کاهش دسترسی شهروندان به هوای آزاد و نورخورشید و افزایش مزاحمت های شهری اشاره کرد. در این تحقیق هدف بررسی اثرات بلند مرتبه سازی با رویکرد معماری پایدار در منطقه 4 شهر کرمانشاه می باشد.