بررسی ارتباطات موجود بین گردشگری فرهنگی و باز زنده سازی مناظر فرهنگی

مناظر فرهنگی میراث همگانی هستند و فواید حفاظت و باز زنده سازی مناظر فرهنگی بسیار زیاد است در واقع منظر فرهنگی نحوه ی تکامل و ارتباط گذشتگان با محیط طبیعی را فاش می کند و فرصت های متعدد زیبایی منظر، تفریحی، اجتماعی، بوم شناختی را فراهم می کند تا از این رهگذر افراد، جوامع و ملت ها خودشان را بشناسند. میراث فرهنگی به عنوان هویت یک ملت محسوب می شود و سند شناسایی آن ها در میان سایر ملت ها هستند و همه انسان ها در حفاظت و درک میراث فرهنگی نقش دارند. از این رو دولت ها موظف به بالا بردن سطح آگاهی مردم در ارتباط با میراث فرهنگی هستند. یکی از راه هایی که می تواند در عین معرفی میراث باستان شناختی- فرهنگی به مردم و جهانیان، زمینه های لازم برای با زنده کردن، حفاظت و نگهداری از مناطق میراث فرهنگی را بوجود آورد. حضور گردشگران به ویژه گردشگران فرهنگی در این گونه مناطق است. علیرغم طیف گسترده و ویژگی های منحصر بفرد محوطه های تاریخی و طبیعی به عنوان مناظر فرهنگی در کشور، این میراث ارزشمند مورد بی مهری قرار گرفته و در حراست و معرفی ملی و جهانی آن ها کم کاری شده است و بجز موارد انگشت شماری به ثبت یونسکو در نیامده است. در ایران مناظر فرهنگی زیادی وجود دارد که شایسته ی آن است با بذل و توجه بیشتر و حفاظت، سازمان دهی و باززنده سازی و شناساندن ارزش این مناظر به مردم کشور و توسعه ی گردشگری گام های بلندی در راستای حراست از هویت و فرهنگ ایرانی بردارند. از این رو در این مطالعه که به روش کتابخانه ای صورت پذیرفته است در مورد گردشگران فرهنگی و ویژگی ها و تاثیرات آن ها بر جوامع میزبان و یافتن نیازها و تسهیلات مورد نیاز این بخش از صنعت گردشگری در غالب یک مجتمع گردشگری پرداخته شده است. در ادامه به دلیل اینکه میراث باستان شناختی به طور مداوم در معرض خطر نابودی و از بین رفتن است و برای اینکه بتوان این میراث ملموس گذشته را مورد حمایت و حفاظت قرار داد به بررسی مقوله حفاظت و روش های درمان مناظر طبیعی- تاریخی یا مناظر فرهنگی پرداخته شده است.