بررسی تاثیر طراحی اقلیمی فضاهای آموزشی بر کاهش پدیده ی جزایر حرارتی نمونه موردی: منطقه پنج شهرداری تهران

رشد بی رویه و افزایش ساخت و ساز بهم فشرده، مشکلات فراوانی برای ساکنین شهرها ایجاد کرده است، از افزایش جمعیت و صنعت گرفته تا افزایش آلاینده های زیست محیطی و کاهش فضای سبز. از جمله پدیده های حاصل از افزایش آلودگی و کاهش فضای سبز، پدیده جزیره حرارتی می باشد که منجر به گرم شدن کره زمین می شود. مطالعات نشان می دهد که افزایش دما بر اساس گسترش جزایر حرارتی در تهران بیشتر از سایر شهرهای کشور است. وجود سطوح فیزیکی مصنوعی (آسفالت، موزائیک و ...) بجای سطوح نفوذپذیر (خاک، پوشش گیاهی) سبب کاهش تبخیر و تعرق و افزایش گرمای محسوس در شهر می شود. راهکارهای ساده طراحی اقلیمی، نقش بسزایی درکاهش پدیده جزیره حرارتی دارد، که از جمله این راهکارها می توان به تغییر رنگ سطوح از رنگهای تیره به روشن و سفید، استفاده از سایه بانها، پنجره های دوجداره و ایجاد فضای سبز اشاره کرد. در این مقاله، تعدادی از مرکز آموزشی منطقه 5 شهرداری تهران به روش نمونه گیری منظم یا سیستماتیک، انتخاب و راهکارهای ساده کاهش جزیره حرارتی، در آن ارزیابی و مورد بررسی قرار گرفته است. میانگین حاصل از نتایج کل نشان می دهد که از بین مراکز آموزشی منطقه 5 تهران، با توجه به کهنه ساخت بودن بناها، تنها 26.35% مراکز دارای تمامی ویژگی های ساده کاهش پدیده جزیره حرارتی هستند و در برابر آن واکنش مطلوب از خود نشان می دهند این امر نشاندهنده مشکلات عدیده در زمینه طراحی و برنامه ریزی معماری مراکز آموزشی این منطقه می باشد که باید مورد بازبینی و اصلاح معماری و نوع متریال بکار گرفته شده در آن قرار گیرند.