ارزیابی تولید هیدروژن به عنوان سوخت زیستی تجدیدپذیر توسط جلبک های سبز- آبی (سیانوباکتری ها)

محدویت منابع موجود سوخت های فسیلی در مناطق مختلف دنیا از یک سو و ایجاد آلودگی های زیست محیطی فراوان طی دهه های گذشته که به سبب استفاده از این منابع انرژی حاصل شده است، بسیاری از محققین را بر آن داشته تا در جهت تلاش برای جایگزینی منابع انرژی قابل تجدید دیگر، با میزان آلودگی کمتر باشد. در این میان، سوخت های هیدروژنی می توانند آغازگر نسل جدید سوخت های زیستی تجدیدپذیر با قابلیت های فراوان به حساب آیند. بسیاری از ریز موجودات دارای قابلیت و توانمندی بالایی در تولید هیدروژن زیستی هستند که جلبک های سبز- آبی از این جمله اند. بسیاری از گونه های سیانو باکتری های بصورت طبیعی قابلیت تولید گاز هیدروژن را به عنوان یک ترکیب زیستی در فرآیند تخمیر غیر هوازی در طول شب دارا می باشند. ترکیبات کربنی حاصل از فرآیند فتوسنتزی در شرایط هوازی در طول روز حاصل می شود. عناصر و مواد غذایی مورد نیاز این دو فرآیند متابولیکی تا حدودی با هم متفاوت و در رقابت هستند. اما با ایجاد تغییرات کوچکی در شرایط رشدی و محیط کشت سیانو باکتری ها، می توان به حداکثر تولید بیو هیدروژن دست یافت. در این مقاله مروری سعی می شود به روش های افزایش تولید هیدروژن سوختی توسط سیانوباکتری ها و نقش آنزیم های مهم کاتالاز کننده فرآیند تولید و عوامل موثر بر چرخه تولید ترکیبات واسطه ای هیدروژن بپردازد. بررسی راهکارهای مناسب تولید هیدروژن توسط ریز جلبک ها، امکان تولید انبوه و تجاری هیدروژن مولکولی را به عنوان یک منبع انرژی تجدیدپذیر و دوستدار محیط زیست هموار می سازد.