بررسی سطح توسعه یافتگی شهرستان های استان آذربایجان شرقی بر اساس شاخص های صنعتی با استفاده از تکنیک تاپسیس (90-1385)

برای سنجش و سطح بندی توسعه یافتگی مناطق، شاخص های بسیاری وجود دارد. هر یک از این شاخص ها دارای ارزش و اهمیٌت خاصی می باشند که با توجه به نوع هدف و روش مطالعه مورد استفاده قرار می گیرند. پژوهش حاضر با استفاده از 42 شاخص مربوط به بخش صنعت به دنبال سنجش سطح توسعه یافتگی شهرستان های استان آذربایجان شرقی و تعیین سطوح برخورداری آن ها می باشد. که ابتدا با استفاده از مدل تاپسیس به رتبه بندی این شهرستان ها و سپس بررسی و تعیین میزان نابرابری های آن از طریق ضریب تغییرات (cv) استفاده کرده است. جامعه آماری تحقیق شهرستان های استان آذربایجان شرقی از سال های بین 1385 تا 1390 بوده و روش تحقیق به صورت « توصیفی-تحلیلی» است. و داده های تحقیق به روش کتابخانه ای و مراجعه حضوری به ادارات جمع آوری شده است. نتایج بدست آمده از بررسی حاضر، نشان می دهد که در شاخص های صنعتی در سال 1385 شهرستان تبریز با 0.79 (cl_i) در رتبه اول و به عنوان شهرستان توسعه یافته و شهرستان چاراویماق و ورزقان با 0 (cl_i) در رتبه آخر قرار داشته اند و از نظر توسعه محروم می باشند. و این روند در سال های 86، 87، 88 و 1389 همچنان تکرار شده که توسعه یافته ترین شهرستان استان را تبریز به خود اختصاص داده و ورزقان و چاراویماق در رتبه پایین توسعه یافتگی قرار گرفتند. و در این 8 سال مورد مطالعه، شهرستان تبریز بیشترین (cl_i) را در سال 1386 داشته برای همین علت بیشترین میزان نابرابری بین شهرستان های استان در همین سال با ضریب پراکندگی 1.9 مشاهده می شود. ولی در سال 1385 شهرستان تبریز کمترین(cl_i)  را داشته، و اختلاف بین درجه توسعه یافتگی شهرستان ها کم بوده و میزانcv  آن 1.5 بوده که نسبت به 6 سال مورد مطالعه بهترین وضعیت در این سال مشاهده می شود. و در سال 1390 شهرستان تبریز با 0.88 (cl_i)  در رتبه اول و چاراویماق و خداآفرین با 0 (cl_i) در رتبه آخر قرار دارند.