ارزیابی توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی، روستاهای شهرستان حمیدیه، استان خوزستان)

تحولات قرن بیستم، چهره، شیوه زندگی و روابط اجتماعی روستاییان را دگرگون کرده و پیامدهای منفی آن مانند مهاجرت، جابجایی شدید جمعیتی، افزایش شدید شکاف بین مناطق شهری و روستایی و غیره حادث شد. در پی این پیامدها برنامه ریزان روستایی توجه اساسی خود را به سمت توسعه پایدار سوق داده اند. اقتصاد کشورهای جهان سوم از جمله کشور ما اغلب بر تولیدات کشاورزی متکی است و فعالیت های کشاورزی هم، غالبا در روستاها انجام می شود. لذا از یک طرف به خاطر بهبود بخشیدن به روش های سنتی تولیدات کشاورزی، کاهش گرسنگی، محو فقر و نیز به منظور نوسازی اجتماعی و فرهنگی روستاها که خود منبعث از توجه به مسائل انسانی و ضرورت های سیاسی است، موضوع توسعه پایدار روستایی و اهمیت آن آشکار می گردد. هدف از این پژوهش سنجش و ارزیابی میزان توسعه پایدار در روستاهای شهرستان حمیدیه است. نوع تحقیق کاربردی و روش تبیین، توصیفی- تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از روش اسنادی و مطالعات میدانی استفاده شده است. مطالعه میدانی، از طریق طراحی و تکمیل پرسشنامه از 385 نفر که شامل 25 مسئول و کارشناس و 360 نفر از روستائیان شهرستان حمیدیه است که بصورت خوشه ای نمونه گیری شدند، انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز با استفاده از روش ارزیابی پایداری به روش بارومتری انجام گردید. نتایج پژوهش، حاکی از پایداری توسعه روستایی، در سطح متوسط در سه بُعد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی- محیطی است.