نقش نور در آرامش بخشی فضاهای داخلی

نور که عاملی فعال در معرفی فضاست؛ تنها ضرورت فیزیکی نیست بلکه ارزش روانشناختی آن در محیط زندگی به گونه ای است که قادراست از لحاظ بصری به فضا وسعت ببخشد و انواع متفاوتی از محیط های پیرامونی را خلق کند و این معماری است که در عصرها و دوران ها جستجو کرده تا نور را با تمام خاصیت حیات بخشش به دقت در دام خود اسیر کند و با کمک آن مناسبات جدیدی برای اشیاء و تعریف جدیدی برای زندگی به وجود آورد. به عبارت دیگر هنر معماری تصفیه و تمرکز نور در فضای زندگی آدمی است. با کمک نور می توان گونه ای از معماری را طراحی و سازماندهی کرد که بتواند امکان تجربه میزانی از تاثیرپذیری از یک فضا به منظور نیل به یک آرامش نسبی ذهنی را فراهم آورد. در فضاهای داخلی نور می تواند به صورت کنترل شده وارد شده تا محیط را زیباتر، پرآرامش تر، متنوع تر و قابل استفاده تر نماید و آرامش و آسایش روانی را در کنار زیبایی به همراه داشته باشد. در استفاده از نورهای مصنوعی موضوع رنگ نور در احساس فضا حائز اهمیت است. احساس راحتی و دلپذیری فضا با تغییرات ملایم و مناسبی حاصل می گردد و یک نواختی و محرک های بیش از حد نور، می تواند ایجاد ناراحتی نماید. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی استفاده شده که در آن به توصیف شرایط یا پدیده های مورد بررسی می پردازد و آنچه را که هست توصیف و تفسیر می کند و تمرکز آن در درجه اول به زمان حال است، هر چند غالباً رویدادها و آثار گذشته را نیز که به شرایط موجود مربوط می شوند، مورد بررسی قرار می دهد.