ارتباط سکونت و آرامش در فضای شهری با حضور طبیعت در شهر

طبیعت تجلی گاه احساسات، شور، شعف و زیبایی هاست به همین دلیل انسان همواره می کوشد تا با آن همراه باشد. توسعه سریع تکنولوژی و صنعت سبب رشد بی رویه شهرها و توسعه حومه سازی و تخریب فضای سبز گردید. شهرهای با کیفیت متوسط، جایگزین طبیعت بکر و محیط های روستایی شده است. درنتیجه زیبایی این محیط های بکر و طبیعی به ناموزونی و زشتی جوامع صنعتی بدل شده است. رشد شتابان شهرنشینی از پدیده های ویژه دوران معاصر است. چنانچه قرن گذشته را قرن انقلاب صنعتی و قرن حاضر را قرن انقلاب شهری می نامند. بسیاری از معضلاتی که انسان با آنها روبه روست در ارتباط با زندگی شهرنشینی او می باشند. به طوری که سکونت در شهر برای انسان مشکلاتی از قبیل اضطراب، نگرانی از آینده و آوارگی را به ارمغان آورده است. از سوی دیگر توسعه شهرنشینی سبب بروز معضلات دیگری مانند از بین رفتن طبیعت بکر شده است. تخریب طبیعت نیز علاوه بر آسیب هایی که از لحاظ فیزیولوژی و جسمانی برای او به ارمغان آورده، معضلات روانی را نیز به مشکلات وی اضافه کرده است. بنابراین در چنین شرایطی توجه به شرایط عاطفی و روانی جامعه لازم و ضروری می باشد و بدیهی است یکی از راه های غلبه بر این مشکلات بهبود شرایط زندگی و محیط سکونت انسان می باشد در این مقاله سعی بر آن است به بررسی جایگاه طبیعت در شهرسازی پرداخت که منجر به فراهم کردن آسایش و آرامش برای انسان هاست .