بررسی و ارزیابی پایداری اجتماعی در محله نمونه موردی (مطالعه تطبیقی محلات ورزندان و چمران در شهرستان الیگودرز)

محله نماد پایداری سکونت است. روابط همسایگی و پیوندهای محلی، مبنا و اساس مشارکت اجتماعی در سکونتگاه های انسانی است. پایداری محله های مسکونی به پایداری اجتمایی، اقتصادی، زیست محیطی و مدیریتی بستگی دارد. نقش پایداری اجتماعی در طراحی محله پایدار از جمله مهمترین موضوعات بحث برانگیز در دوران معاصر محسوب می شود. پایداری اجتماعی ناشی از اقدامایی در زمینه موضوعات کلیدی که شامل عرصه های اجتماعی افراد و جوامع برای ظرفیت سازی و توسعه مهارت ها برای رفع نابرابری های زیست محیطی و فضایی می شود. در این تعریف پایداری اجتماعی با اصولی همچون عدالت و سلامت با مسائل در حال ظهور در مورد مشارکت، نیازها، سرمایه های اجتمایی، اقتصاد. محیط زیست و اخیراً با مفاهیمی مثل شادی، رفاه و کیفیت زندگی در ارتباط است. توسعه پایدار در صورتی تحقق می یابد که همپوشی بین لایه های اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی ایجاد گردد (پور طاهری و همکاران، 1388). در مورد عوامل تاثیرگذار و شاخص های پایداری اجتماعی یک محله می توان مواردی از قبیل صمیمیت، حس تعلق، رضایت از مسکن، امنیت، مشارکت جمعی را در مواردی از قبیل ورودی محله، میدان های محلی، کوچه ها، لبه های آب را بررسی نمود. در این راستا، تحقیق حاظر به ارزیابی پایداری اجتماعی بین دو محله ورزندان و چمران در شهرستان الیگودرز پرداخته است و روش تحقیق به صورت مطالعات میدانی و کتابخانه ای می باشد. با توجه به مطالعات انجام شد و در دومحله با شرایط یکسان و بررسی عوامل پایداری اجتماعی در این دو محله دریافتیم که محله ورزندان که از محله های قدیمی شهرستان می باشد یک محله پایدار و محله چمران یک محله ناپایدار محسوب می شود.