نقش عرفان و برهان در حکمت متعالیه

از ویژگی های روش شناسی ملاصدرا استفاده از هر دو روش برهان و عرفان است و البته نه به میزان مساوی و برابر. در این مقاله سعی شده است موضع گیری های ملاصدرا نسبت به برهان و عرفان در آثار و اقوال او استخراج شود و این مسئله پاسخ داده شود که وی در نیل به حقیقت آیا به یک میزان از عرفان و برهان استفاده کرده است؟ یا اینکه کفه ی عرفان در گفته ها و آثار وی بر کفه ی برهان غالب است؟