ارزیابی تولید انرژی از زیست توده در شمال ایران (مطالعه موردی: کاه برنج)

پس ماندهای کشاورزی یکی از منابع انرژی تجدیدپذیر می باشند که با احتراق مستقیم آنها در فناوری های تولید انرژی می توان برق تولید نمود. در این تحقیق سوددهی مالی استفاده از کاه برنج برای تولید برق در پنج نیروگاه احتراق مستقیم با ظرفیت های 5، 8، 10، 15 و20 مگاواتی  توسط چهار پارامتر اقتصادی ارزش خالص فعلی، نرخ بازده داخلی، دوره بازگشت سرمایه و هزینه برق در شمال ایران مورد ارزیابی قرار گرفته است. ارزش خالص فعلی (npv) برای ظرفیت های فوق به ترتیب 28.35-، 8.46، 26.64، 83.97، 169.11 میلیارد ریال و هزینه تولید برق به ترتیب برابر با 801، 710، 691، 652 و 610 ریال به ازای هر کیلو وات ساعت محاسبه شده است. در میان نیروگاه های توجیه پذیر، نیروگاه های 15 و 20 مگاواتی سوددهی بیشتری دارند و نرخ بازگشت سرمایه آنها کمتر از گزینه های دیگر است. دوره بازگشت سرمایه برای دو نیروگاه 15 و 20 مگاواتی بین 4 تا 5 سال تخمین زده شده است. در بخش تحلیل حساسیت مشاهده می شود که در صورت تغییر پارامترهای اساسی از قبیل قیمت سوخت، قیمت فروش برق، هزینه سرمایه گذاری، نرخ تنزیل و فاکتور نیروگاه (ساعت های عملیاتی نیروگاه)، ارزش خالص فعلی به مقدار مطلوب خواهد رسید و این تغییرات بر روی نیروگاه 8 مگاواتی، کمترین تاثیر را دارد.