واکاوی موضوع انرژی در منطقه اوراسیا (با تاکید برمنافع متقابل ایران و سازمان شانگهای)

تحولات کنونی جهان معاصر، بر اهمیت همکاری کشورها با یکدیگر برای مقابله با تهدیدات مختلف که بسیاری از آن ها ماهیت بین المللی یافته اند، افزوده است. سازمان همکاری شانگهای یکی از سازمان های منطقه ای نو ظهوری است که رشد قابل توجهی داشته که صاحب نظران آن را شبیه سازمان جنبش عدم تعهد با کارکرد عملی و با تعریف قرن بیست و یک می دانند. با نگاهی ژرفی به سازمان همکاری شانگهای در می یابیم که این سازمان می کوشد جای برجسته ای در اورآسیا و معادلات جهانی به دست آورد. یکی از عناصر مورد نیاز سازمان شانگهای و کشورهای عضو آن جهت جهش قدرت در معادلات جهانی دستیابی به منابع مطمئن انرژی متنوع و ارزان است و این در حالی است که کشورهای فاقد انرژی کافی در منطقه، خصوصا کشورهای دارای اقتصاد بزرگ و رو به رشد چین و هند به نفت و گازی بسیار بیشتر از تولید داخل کشورشان نیاز دارند. از سوی دیگر ایران دارای منابع غنی انرژی یعنی منابع نفت و گاز می باشد به گونه ای که در زمینه ذخایر نفت مقام سوم جهان و در زمینه منابع گاز نیز در مقام دوم جهان قرار دارد. جمهوری اسلامی ایران تولید کنندهای است که دارای منابع متنوع انرژی در نقاط مختلف قلمرو خود است و در عین آن که کشوری خاورمیانه ای و تولید کننده نفت در خلیج فارس است، به حوزه انرژی منطقه اوراسیا نیز متعلق می باشد. نظر به این که ایران نقش یک انبار بزرگ انرژی را برای چین و آسیای مرکزی دارد و اهمیتی که این کشور در تامین نفت و گاز برای منطقه دارد، همکاری این کشورها در حوزه انرژی می تواند برای طرفین منافع متقابلی به دنبال داشته باشد.