ارزیابی فن آوری های گازساز جهت تولید پراکنده انرژی از منابع زیست توده در نقاط دور افتاده

با توجه به پدیده هایی از قبیل تغییرات آب و هوایی کره زمین و هم چنین بالا رفتن قیمت حامل های انرژی در طی سنوات اخیر، سهم انرژیهای تجدیدپذیر در سبد انرژی کشورهای  مختلف به میزان قابل ملاحظه ای افزایش یافته است و بحث جایگزین کردن منابع انرژی فسیلی با انرژی های نوین با جدیت بسیار پیگیری می شود. در این میان منابع زیست توده به (biomass) در طبیعت و صنایع مرتبط با کشاورزی، هزینه پایین مواد اولیه، هزینه  دلیل فراوانی پسماندهای زیست توده پایین تولید، سازگاری با محیط زیست، و امکان تولید هم زمان انرژی الکتریکی و حرارتی توجه بسیاری را به خود معطوف کرده اند. یکی از فن آوری های نوین در زمینه استحصال انرژی از مواد زیست توده، فن آوری ترکیبی گازساز (gasifier) و موتور احتراق درونی است که از بازدهی بالا در تولید توان الکتریکی و حرارتی و آلایندگی ناچیزی برخوردار می باشد. در این نوشتار مهم ترین انواع سامانه های گازساز جهت بکارگیری در واحدهای تولید توان با رویکرد مبتنی بر تولید پراکنده انرژی الکتریکی و حرارتی از منابع زیست توده، علی الخصوص ضایعات کشاورزی، در سطح کشور مورد بررسی مقایسه ای قرار گرفته اند. از میان انواع واحدهای بررسی شده، با توجه به عوامل مختلف تاثیرگذار اعم از شرایط اقلیمی و جغرافیایی، توزیع فراوانی انواع مختلف زیست توده در سطح کشور، و هم چنین مولفه های اقتصادی، واحدهای گازساز بستر ثابت پایین رو (fixed bed down-draft gasifier) برای پیاده سازی و استفاده در کشور پیشنهاد شده اند.