روشهای آزمایشگاهی مختلف جهت ارزیابی برهم کنش بین شیل و سیالات حفاری و پایداری شیل

ناپایداری دیواره چاه اغلب به وسیله شکست سازند های شیلی به وجود می آید که یکی از بزرگترین مشکلات حفاری در صنعت نفت و گاز است و باعث افزایش بیش از حد هزینه های حفاری شده است. ناسازگاری بین شیل و سیال حفاری یکی از دلایل اصلی ناپایداری دیواره چاه به شمار می آید. روش های آزمایشگاهی در زمینه بررسی ناپایداری شیلها و بر هم کنش آنها با سیالات حفاری توسط محققین مختلف ارائه شده است لذا از آنجایی که این بر هم کنش پیچیده است جهت بررسی آن تنها یک روش آزمایشگاهی کافی نمی باشد و احتیاج به انجام روشهای آزمایشگاهی بیشتری دارد. اگرچه مهندسین ژئومکانیک و مهندسین سیالات حفاری دارای روش های متفاوتی در ارزیابی ناپایداری شیل ها و واکنش آن ها با سیالات حفاری هستند اما هر دو آن ها دارای هدف همانندی بنام کاهش ناپایداری شیل به وسیله انتخاب بهینه وزن سیال حفاری و ترکیب آن هستند. در این مقاله اکثر روش های آزمایشگاهی و سرچاهی مهم را که اغلب به وسیله مهندسین سیالات حفاری جهت بررسی بر هم کنش بین شیل و سیالات حفاری، چگونگی مکانیسم عملکرد یک ماده به عنوان بازدارنده شیل و همچنین طراحی هر چه بهتر فرمولاسیون سیالات حفاری انجام می شود شرح و مورد بررسی قرار گرفته است. در کنار هم قرار دادن نتایج این روشها تصویری کامل را از واکنش بین سیالات حفاری و شیل ها بدست می دهد.