امکان سنجی استفاده از سوخت بیوگاز در یک میکروتوربین جهت تامین نیازهای برق، حرارت و برودت یک ساختمان روستایی

تامین نیازهای انرژی در مناطق روستایی دور افتاده امروزه یکی از مشکلات اساسی تمامی کشورهای جهان به خصوص کشورهای در حال توسعه می باشد. حتی در کشوری مانند ایران که منابع غنی انرژی را در اختیار دارد، تامین این نیاز بسیار مشکل و پرهزینه می باشد، برای این منظور به کار گیری انرژی های تجدید پذیرهم چون بیوگاز به عنوان راه حلی مناسب مطرح است که علاوه بر تولید انرژی، باعث ایجاد کودهای غنی کشاورزی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می گردد. در این تحقیق بکارگیری سیستم میکروتوربین گازی با استفاده از سوخت بیوگاز جهت تامین نیازهای برق، حرارت و برودت یک خانه روستایی به مساحت 174 مترمربع واقع در اطراف تهران مورد بررسی قرار گرفته است، ابتدا میزان انرژی مورد نیاز این خانه روستایی با استفاده از نرم افزار carrier محاسبه گردید و سپس تعداد میکروتوربین های مورد نیاز تعیین شد و مشخص گردید که برای تامین انرژی مورد نیاز در زمان پیک مصرف m³/day 33 بیوگاز جهت راه اندازی سیستم میکروتوربین گازی مورد نیاز است، بر این اساس مقدار مواد ورودی به هاضم بیوگاز و همچنین حجم مخزن مشخص شد و امکان سنجی فنی استفاده از انرژی بیوگاز حاصل از فضولات دامی و انسانی، پسماند کشاورزی و خانگی، برای راه اندازی سیستم میکروتوربین گازی جهت تامین کلیه نیازهای انرژی خانه روستایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد چنانچه هر خانواده روستایی بین 5 الی 10 راس دام داشته باشند همچنین با در نظر گرفتن پسماندهای آلی تولید شده در روستاها و مواد زائد کشاورزی می توان حجم بیوگاز تولیدی جهت تامین سوخت مورد نیاز میکروتوربین را افزایش داد و با استفاده از یک میکروتوربین با قدرت نامی 30 کیلو وات می توان کلیه نیازهای انرژی الکتریکی، سرمایشی و گرمایشی و آب گرم مصرفی یک خانه روستایی را در زمان پیک مصرف تامین نمود.