بررسی پدیده جذب یون نیکل موجود در پساب توسط کیتوزان میگویی و بیومس موکورایندیکوس

کیتوزان پلیمری است که در پوسته سخت پوستان مانند میگو و خرچنگ و همچنین دیواره سلولی بیومس هایی چون موکورایندیکوس وجود دارد. با توجه به این که تاکنون تحقیقات چندانی در زمینه توانایی دیواره سلولی حاوی کیتوزان و کیتوزان استخراج شده از آن در جذب فلزات سنگین محلول در آب انجام نشده است، در این مطالعه به بررسی جذب یون نیکل دو ظرفیتی ni(ii) از پساب ساختگی توسط کیتوزان میگویی، بیومس حاوی کیتوزان و بیومس پیش فرآوری شده با محول سود 0.5 مولار پرداخته شده است. جهت مطالعه فرایند ابتدا پساب های حاوی ni(ii) در شرایط آزمایشگاهی تهیه و سپس با افزودن جاذب های متفاوت ظرفیت جذب یون نیکل آن ها مورد مقایسه قرار گرفته است و اثر عواملی چون شستشوی بیومس با آب و استون و همچنین میزان جاذب بکار برده شده در فرآیند جذب مورد بررسی قرار گرفته است. طبق نتایج بدست آمده بیومس موکورایندیکوس پیش فرآوری شده با سود با 99.83% بیشترین درصد جذب  ni(ii)داشته، بیومس موکورایندیکوس پیش فرآروی نشده درصد جذبی برابر 92.83% و کیتوزان استخراج شده از پوسته میگو با 71.17% کمترین درصد جذب نیکل را داشته است. برای کلیه جاذب ها ظرفیت جذب آن ها با افزایش مقدار جاذب کاهش یافته و بیش ترین ظرفیت جذب برای هر سه نوع جاذب مربوط به تست جذب با 0.007 گرم جاذب می باشد. در فرآیند تولید جاذب از بیومس موکورایندیکوس، نحوه شستشوی جاذب با آب و استون تاثیر چندانی بر روی ظرفیت از خود نشان نداده است.