فرهنگ و ضد فرهنگ

در این مقاله به توصیف فرهنگ و ضد فرهنگ و همچنین نحوه شکل گیری و پیدایش آن ها در جامعه پرداخته می شود. ویژگی های هر یک بیان شده و در مورد چگونگی تبدیل آن ها به یکدیگر بحث می شود. فرهنگ به عنوان یکی از مهم ترین سرمایه های نامشهود، مجموعه ای است شامل: زبان، سنت ها، هنجارهای گروهی، ارزش ها، مأموریت، قواعدبازی سازمانی، مهارتهای نهفته، عادات تفکر، مفاهیم وساختارهای ذهنی مشترک، نمادها و استعاره ها. فرهنگ، راه مشترک زندگی، اندیشه وکنش انسان و مجموعه مشترکی از اندیشه ها و دستاوردهاست. دیالکتیک فرهنگ و پادفرهنگ، جزو ضرورى حیات و پویایى فرهنگى است؛ ضد فرهنگ، جریانى است که این دیالکتیک فرهنگ و پادفرهنگ را متوقف کند چرا که درواقع موتور پویاى فرهنگ را ازکار مى اندازد. اگر نظریه ها و جریان هایى در مقاطع مختلف حیات فرهنگى به سمت ایستا یا خنثى کردن این برهم کنش دیالکتیکى حرکت کنند، برخلاف این که ظاهراً با تمام قوا دارند از سنت هاى فرهنگى دفاع مى کنند در عمل به ضد فرهنگ تبدیل مى شوند. فرهنگ همیشه درهمان حال پادفرهنگ است. زمینه ساختن و واساختن خود را فراهم مى کند. ساخت مندى فرهنگ وابسته به واسازى آن است . واساخته به ساخت تبدیل مى شود تا دور تازه اى از واسازى ممکن گردد. ساز و کار پویایى فرهنگى از همین طریق تأمین مى شود. میل به نادیده گرفتن این ساز و کار پویا یعنى بر هم کنش دیالکتیکى فرهنگ و پادفرهنگ از آنجا که جریان پویاى فرهنگى را متوقف مى کند. « ضدفرهنگ» است. دراین مقاله این نتیجه حاصل شد که هر نظام فرهنگی در اثر عوامل درونی و بیرونی یک جامعه همواره در حال دگرگونی می باشد به طوری که هیچ فرهنگی را نمی توان ایستا فرض کرد. همچنین این دگرگونی و پویایی فرهنگی برای تداوم نظام فرهنگی و اجتماعی ضرورت دارد . لذا باید مساله چگونگی گرایش به عناصر بیگانه بررسی شود .