اثر ترشوندگی سنگ مخزن بر بازدهی فرایند ازدیاد برداشت توسط تزریق امتزاجی گاز دی اکسید کربن

تولید طبیعی از مخزن را تولید اولیه می گویند که اولین مرحله تولید از مخزن می باشد یا به واقع استحصال نفت با هر تزریق دی اکسید کربن در مخازن نفتی به منظور ازدیاد برداشت چندین سال است که مورد توجه صنعت قرار گرفته است. ازآنجایی که بسیاری از میادین با راندمان تولید طبیعی به پایان عمر بهره برداری نزدیک می شوند، توجه به تزریق دی اکسیدکربن بیش از پیش شدت پیدا کرده است. با روش های مرسوم تولید با راندمان طبیعی معمولا درصد بالایی از نفت در مخازن باقی می ماند. بخش قابل توجهی از این نفت در صورت تماس نفت با یک سیال امتزاج پذیر قابل استحصال می گردد. یک سیال امتزاج پذیر هنگام تزریق دی اکسید کربن و ترکیب آن با نفت مخزن در شرایط مناسب، تشکیل می گردد. زمانی که امتزاج پذیری حاصل می شود، نیروهای فشار موئینگی، که قبلاً باعث سکون و عدم تحرک نفت بوده است، از بین رفته و آنگاه نفت امکان حرکت به سمت چاه های تولیدی را پیدا می کند. در این مقاله ابتدا مروری بر تزریق دی اکسید کربن به مخازن نفتی و تأثیر گاز دی اکسیدکربن روی سنگ و سیال مخزن آورده شده است و در ادامه به توصیف مدل و مشخصه چاه های مورد نظر پرداخته شده. سپس در پایان نتایج حاصل از پیش بینی نرخ تولید نفت از مخزن، نرخ تولید گاز از مخزن، فشار مخزن، تولید انباشتی نفت، تولید انباشتی گاز و نسبت گاز به نفت مخزن در 3 فلویونیت مختلف با تزریق دی اکسید کربن در هر یک آورده شده است. بررسی ها نشان دهنده ی درصد بازیافت 26 برای فلویونیت 28.1 درصد برای فلویونیت 2 و 25 درصد برای فلویونیت 3 می باشد.