بررسی رابطه بین اخلاق کسب و کار و توسعه پایدار

در سال های اخیر مصرف گرایی به شکل چشم گیری افزایش یافته و همین مقوله باعث افزایش تقاضا و  ایجاد رقابت در محیط های کسب و کار شده است. شرط اصلی بقای شرکت ها براورده کردن نیاز  مشتریان است که نتیجتا باعث افزایش در مصرف منابع طبیعی و ایجاد انواع آلودگی های زیست محیطی شده است. همچنین شرکت ها زمانی می توانند ارزش آفرینی کنند که روش مدیریتی آنها شامل خصوصیات مختلف بویژه در ارتباط با یکپارچه سازی ابعاد اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی باشد. همچنین در جهان رقابتی امروز، بی تردید یکی از مسائلی که در ایجاد، تحول و بقای یک نظام و رسیدن به اهداف و رسالت های مورد نظر آن مهم است، توجه به مفهوم اخلاق در کسب و کار می باشد. توسعه پایدار نیز مفهوم جدیدی است که پس از انقلاب صنعتی و معضلات ایجاد شده در رابطه با صنعتی شدن شهر ها و توسعه تکنولوژیک شهر ها و دوری از اخلاقیات شکل گرفت. اخلاق کسب و کار و توسعه پایدار نقش مهمی در مدیریت روابط سیستم های انسانی و اکوسیستم ها به منظور استفاده پایدار از منابع در جهت تامین رفاه حال و آینده انسان ها و اکوسیستم ها دارند. بنابر این هدف ما در این مقاله بررسی رابطه بین اخلاق کسب و کار و توسعه پایدار می باشد. به عبارت دیگر بررسی اینکه افراد در سازمان باید از چه ابعاد اخلاقی و از چه ابعاد پایداری استفاده کنند تا منجر به موفقیت سازمان و عملکرد پایدار شود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و بر اساس روش و ماهیت از نوع توصیفی می باشد. مطالعه ی پیشینه تحقیق و همچنین مطالعات انجام شده در این حوزه، حاکی از وجود تاثیر معنادار مثبتی بین اخلاق کسب کار و توسعه پایدار بوده است.