معماری دیجیتال، طراحی پارامتریک، ظهور ادبیاتی نو در معماری و سبکی اجتناب ناپذیر

این مقاله به بررسی چیستی و رواج سبکی به نام معماری دیجیتال و پارامتریسیزم و تاثیرات آن بر معماری امروز می پردازد؛ سعی برآن بوده که تاریخچه و ظهور این سبک را توضیح داده و نظرات صاحب نظرانِ منتقد و موافق این سبک را بیان و به مزایا و تاثیرات شگرف آن پرداخته و اجتاب ناپذیری روی آوری این سبک را در عصر حاضر بیان کند. مساله اصلی تحقیق بررسی تاثیر فناوری های نوین برمسیرهای نظامند تولید معماری و مسیر های کشف و شهودی مبتنی بر حواس در طراحی خواهد بود. روش تحقیق پژوهش ابتدا برپایه مطالعه کتابخانه ای به شناخت مفاهیم موضوع و شناخت دیدگاه های مربوط به این سبک پرداخته است  سپس با مرور روش ها، نظرات و یافته های این سبک به بررسی نقش معماری دیجیتال و پارامتریک بر طراحی و نظام معماری عصر حاضر، باروش توصیفی تحلیلی می پردازد. نتایج نشان می دهد که در پارامتریک گرایی همه عناصر معمارانه از نظر پارامتریکی سازگارند، بدین معنا که می توان هرچه را یک ساختمان از لحاظ فنی و حتی فرهنگی لازم داشته باشد با این سبک به عرصه وجود رساند و با توجه به پیشرفت هایی که به سرعت در زمینه طراحی و ساخت دیجیتال رخ داده است می توان پارامتریسیزم را سومین انقلاب صنعتی در دنیا یاد کرد.