بررسی روانشناسی محیطی در طراحی مجتمع های مسکونی

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ رﺷﺪ ﺟﻤﻌیﺖ و ﺷﻬﺮنشینی، راﻫﺒﺮد ﺑﻠﻨﺪﻣﺮﺗﺒﻪﺳﺎزی، در زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ رواج یﺎﻓﺘـﻪ اﺳـﺖ. ﺑﻌﻠـﺖ ﺗﺠﻤیـﻊ ﻛﺎرﺑﺮان در سطحی ﻣﺤﺪود و ﺑﻬﺮهﮔیﺮی ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ از ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺮژی در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫـﺎی ﺑﻠﻨـﺪ، ﻻزﻣﺴﺖ ﺗـﺎ رویﻜـﺮد ﭘﺎیﺪاری در ﻓﺮآیﻨﺪ ﻃﺮاحی و ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداری ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار گیرد. پیشرفت و توسعه فناوری و تخصصی تر شدن علوم مختلف همچون معماری در کنار مسائل مربوط به روانشناسی محیطی از جمله عواملی هستند که بر آسایش و آرامش انسان تاثیر می گذارند. بر این اساس بهره گیری از علوم رفتاری در طراحی مجموعه های مسکونی در خصوص ارتباط رفتار انسان و محیط کالبدی مهم می نماید تا بتوان به ایجاد بستری کالبدی برای «عرصه تعاملات اجتماعی» نایل شد. اهمیت شناخت کافی از موضوع طراحی، نقش تعاملی محیط فیزیکی در پیشبرد یا سرکوب افراد و همچنین بهره جستن از این تعامل از مهم ترین عوامل هستند. پژوهش حاضر از طریق مطالعات کتابخانه ای و با روش توصیفی- تحلیلی در گام نخست، ماهیت دانش روانشناسی محیطی و حوزه های کارکردی آن را مورد بررسی قرار می دهد و سپس به بیان شناخت فضاهای جمعی و مسکونی می پردازد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد نیازهای انسانی که عامل جهت دهی به رفتارها می باشد، در فضاهای جمعی مشخص شده و با بررسی این نیازها، آرامش روانی در این فضاها افزایش یابد.