تعیین فومزایی و پایداری فوم گازی پایدار شده با نانوذره اصلاح شده در حضور نفت

تزریق گاز به مخزن یکی از پرکاربردترین روش های ازدیاد برداشت نفت است. اما تحرک پذیری نامطلوب ناشی از ویسکوزیته ی کم گاز منجر به جاروب نشدن بخشی از مخزن می شود. فوم با افزایش ویسکوزیته ظاهری گاز، مشکلات ناشی از تزریق گاز را کاهش می دهد. به علت کشش سطحی بالا میان فاز گازی و آبی، برای تشکیل سطح میان گاز و مایع انرژی زیادی لازم است. در اثر تزریق سورفکتانت انرژی لازم کاهش یافته و فوم پایداری تشکیل می شود. اما عواملی چون جذب سورفکتانت بر روی سنگ مخزن و تجزیه سورفکتانت تحت شرایط سخت مخزنی کارایی سورفکتانت را محدود می کند. تحقیقات نشان دادند که نانوذرات برخلاف سورفکتانت ها می توانند بدون جذب یا شکست شیمیایی استفاده شوند. حال از آنجاییکه در تزریق فوم به مخزن، حضور نفت امری ناگزیر است و امکان حذف یا تغییر ساختار آن ممکن نیست، بررسی تأثیر نفت خام بر فوم از اهمیت ویژهای برخوردار است. تاکنون بررسی های اندکی در رابطه با برهمکنش میان نفت خام و فوم صورت گرفته است. در این مقاله، فوم حاصل از نانوسیلیکای آبدوست و سورفکتانت sdsمطالعه شده و تأثیر انواع مختلف نفت بر فوم زایی و پایداری فوم بررسی شده است. طبق نتایج، فوم ایجادشده به وسیله ترکیب نانوذره و سورفکتانت، نسبت به فوم ایجادشده به وسیله سورفکتانت تنها، دارای پایداری بسیار بالایی می باشد. هم چنین مشخص شد که حضور نفت اثری مخرب داشته و فومزایی و پایداری فوم را کاهش می دهد. اما در میان نفتهای مختلف، هرچه ویسکوزیته ی نفتی بیشتر باشد، فوم حاصل از آن بیشتر و پایدارتر است. با بررسی غلظت های مختلف نفت نیز معلوم شد که در هر دو نفت با ویسکوزیته های مختلف، با افزایش غلظت نفت تا 35 %wt (محدوده ی آزمایش شده در این مقاله)، فومزایی و پایداری فوم افزایش می یابد. بنابراین می توان با تهیه مولدهای فوم با نسبت های وزنی مناسب و تزریق آن ها به مخازن نفت سنگین، برداشت از این مخازن را به طرز چشم گیری افزایش داد.