بهینه سازی موقعیت چاه های جدید بر مبنای آنالیز شاخص فرصت مخزن

یکی از مراحل چرخه مدیریت مخزن بهینه سازی و توسعه طرح می باشد که هدف اصلی آن، بهینه سازی تولید نفت و گاز از مخزن می باشد. بررسی رفتار مخزن و تعیین موقعیت حفر چاه های جدید، مبتنی بر مدل های عددی و نتایج حاصل از شبیه سازهای مخزن می باشد. انتخاب بهترین مدل از بین مدل های مختلف تولیدی و نهایتاً انتخاب بهترین نقاط مخزن ازنظر پتانسیل تولید، از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از سناریوهای توسعه مخزن تعیین بخش هایی از مخزن است که هیدروکربن موجود در آن ها بدلیل موقعیت کنونی چاه های تولیدی و توزیع پارامترهای پتروفیزیکی مخزن به درستی تخلیه و تولید نشده است. پس از تعیین این نقاط، چاه های جدید به منظور بهره برداری بهینه تر از مخزن حفاری می گردند. یکی از روش های تعیین این نقاط ارائه شاخصی به نام شاخص فرصت مخزن است که مبتنی بر خواص استاتیکی و دینامیکی مخزن میباشد. آنالیز شاخص فرصت یک روش هوشمندانه می باشد که از مدلهای شبیه سازی عددی برای تعیین نواحی با پتانسیل تولیدی بالا بهره می گیرد. در حالی که در روش های معمول مورد استفاده در مهندسی مخزن، این مسئله بسیار پیچیده و زمان بر به نظر می رسد، این روش به طور چشمگیری منابع و عدم قطعیت های موجود در تعیین این گونه نواحی را کاهش می دهد و به عنوان یک ابزار عملی برای پشتیبانی از نقشه جامع توسعه میدان محسوب می شود. پتانسیل تولید این نواحی بر مبنای خواص سنگ، خواص سیال مخزن و ظرفیت انرژی فشاری مخزن محاسبه می گردد. در شاخصهای مختلف ارائهشده تاکنون، همه پارامترهای ذکرشده به روشهای مختلف با یکدیگر ترکیب شده و نهایتاً شاخصی بنام شاخص فرصت مخزن ایجاد میشود. این روش همچنین یک ابزار هوشمند برای بهینه سازی فرآیندهای برداشت ثانویه، به منظور تعیین نواحی جاروب نشده به دلیل راندمان روبش حجمی پایین یا تعادل فشاری بین چاه ها می باشد. این نواحی می توانند برای بهینه سازی موقعیت چاه های جدید، بهینه سازی چاه های موجود، بهبود الگوهای تزریق و تولید و کاربردهای دیگری مورد استفاده قرار گیرند. در این مقاله در ابتدا به مفهوم شاخص فرصت مخزن و پارامترهای تشکیل دهنده آن، پرداخته و نهایتاً شاخص فرصت مخزن ارائهشده توسط مولینا و همکاران بر روی یک مخزن مدل اعمال شده و عملکرد آن در میزان تولید از چاه حفرشده، مورد بررسی قرار خواهد گرفت.