بررسی زیباشناسی قرارگاههای رفتاری در پارک های شهری به روش عاملی (محدود مورد مطالعه- پارک خلدبرین شیراز)

پارک های شهری به عنوان بخشی از فضاهای عمومی در شهرها، نقش مهمی در رفع نیازهای انسانی ایفا می کنند. بسیاری از نظریه پردازان شهری پارک های شهری را به عنوان یکی از اجزای اصلی یک سیستم شهری می دانند، زیرا پارک نقش بسزایی در فضای شهری دارد از این رو به بررسی ابعاد مختلف پارک های شهری پرداخته شده است. در روانشناسی محیط نظریه پردازان تاکید بسیار بر تاثیرات محیطی بر رفتار شده، در این تحقیق با بررسی زیباشناسی فضایی پارک ها به عنوان قرارگاه های رفتاری جهت ارائه الگوهای رفتاری مناسب مورد بررسی قرار گرفته، پارک خلدبرین در شهر شیراز به عنوان نمونه مطالعاتی این پژوهش انتخاب شده است. هدف از این پژوهش، شناسای و ارزیابی محرک ها و الگوهای رفتاری کاربران در قالب عوامل زیباشناسی در پارک های شهری است. پژوهش حاضر، یک تحقیق میدانی با رویکرد توصیفی-تحلیلی است و با طرح پرسشنامه ای با مشورت متخصصین به بررسی مولفه های زیباشناسی پرداخته شده اند. جامعه آماری پژوهش 66 نفر از تمام گروه های سنی استفاده کننده فضاها بوده اند، جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آماری توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از تحلیل عاملی استفاده شده است. نتایج نشان داد که در بعد زیباشناسی فضا ضریب همبستگی زیباشناسی و رفتار برابر .990** و سطح معناداری برابر 00.0 است، به عبارتی با افزایش زیباشناسی در یک قرارگاه، الگوهای رفتاری مناسب تری وجود دارند، همچنین عامل های خاطره، نیاز، نشانه، پیام محیط، فرهنگی می توانند موثرتر از بقیه عوامل واقع شوند.