بررسی معماری بافت های تاریخی و نقش آن در توسعه پایدار شهری

پایداری در بافت های تاریخی به دور از تکنولوژی های کنونی، میتواند الگویی مناسب برای طراحی های عصر حاضر باشد؛ زیرا برای تولید و حفظ انرژی هزینه های زیادی متحمل خواهد شد؛ نیل به پایداری محیط کالبدی انسان ساخت به عنوان بخشی از محیط زیست انسانی و دربرگیرنده و سامان دهنده فعالیت های اقتصادی و اجتماعی، در گرو برقراری حالت تعادل پویا میان فضای کالبدی انسانی، محیط فراگیر و کاربران فضاست. پویایی این تعادل در نحوه پاسخ گویی و کنش مندی محیط کالبدی به خواست ها و نیازهای کاربران و نیز شرایط متغیر محیط فراگیر است.آماده سازی بستر ایجاد معماری پایدار، در هر سه شاخه فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی و محیطی قابل بررسی است که در همه این شاخه ها توجه به ویژگی ها و قابلیت های منطقه و مردم آن، مورد نظر می باشد.مقاله پیش رو برآن است که از منابع کتابخانه ای به روش تحلیلی-توصیفی به الگوهای توسعه پایدار در بناهای تاریخی دست یابد.